Mag ik het even opnemen voor onze lockdown?

Het is 2015. Pinksteren.
Net als menig Nederlander moet ik Googlen wat we eigenlijk vieren.
Ik zit naast mijn vader in de wachtkamer van het Spaarne Gasthuis. Ik heb een lijpe scan van mijn longen gehad. De uitslag duurt nog een paar kwartier.
Ik bel in mijn maatje Beau bij Vooges Strand in Zandvoort.
“Ik wacht nog op uitslag van de doktoren, kan jij mijn eten even apart houden? Ik sta over een uurtje achter de bar! Beloofd.”
Dat liep anders.
De longarts had slecht nieuws.
“Ga er maar even bij zitten.”
Kanker.
Lymfklierkanker. Verst gevorderde stadium dat er is.

De laatste chirurg in het ziekenhuis werd uit de draaideur gevist. Hij moest nog even een klier bij mij weghalen en op kweek laten te zetten. Morrend deed hij zijn mondkapje op (die hadden ze toen gewoon nog op voorraad) en mijn nek open snijden. Haast was geboden.
Alle bloedtesten die je kunt verzinnen stonden voor mij klaar. Een bed ook. Drie nachten ziekenhuis voor Joris.

Met dit kankerverhaal legde ik Beau over de telefoon uit dat hij die bardienst helaas zelf moest opvullen. 

Horeca in corona

Als ik nu naar Vooges Strand bel is het stil aan de andere kant. Als er één sector hard geraakt wordt door de coronacrisis, dan is het mijn geliefde horeca.
Klaas Knot, de directeur van de Nederlandse Bank, zei bij ‘Op1’ dat een zaak die de anderhalve meter niet kan handhaven, nu geen levensvatbaar businessmodel heeft.
“Dan moet je omscholen.” De man werd op social media met de grond gelijk gemaakt. 

Horecaondernemers in Haarlem runnen al tientallen jaren zeer gezonde bedrijven. Jouw favoriete restaurant is er vast één van, of favo café of koffiezaak. Maandenlange stilstand kan einde oefening betekenen. Horeca is echt geen vetpot. Dit zijn geen zakkenvullers.
Een bankier die dan roept, ”Omscholen”?
Rot op!

Meer dan dertig Haarlemse horeca-zaken lieten deze week van zich horen. Een klappend protest in witte kledij. Want de anderhalvemetersamenleving nekt deze sector. Zo kan er niet verdiend worden.
Youtube staat intussen vol met ironische video’s over hoe een zaterdagavond in de club eruit ziet met de anderhalve meter. Een droevig beeld. 

Ik ben daarom misschien wel de laatste Haarlemse horeca-man die vindt dat de 1,5 meter gehandhaafd moet blijven.

En dit is waarom…

De maatregelen werken. Daarmee daalt de druk op onze gezondheidszorg mondjesmaat. De afgelopen weken zijn reguliere behandelingen gestopt, geplande operaties uitgesteld en is alles op alles gezet om de corona-zorg te bevorderen.  Nu pas komt de normale zorg weer op gang.
“Geplande operaties kunnen we eindeloos uitstellen.” zei Rutte dinsdag terecht.
Op dat punt zitten we nu. Dat is nog helemaal niet zo ver.

Het aantal kankerdiagnoses is sinds Corona gedaald met 30 procent. Dertig! Niet patiënten; diagnoses. Mijn oude oncologie-afdeling is dunner bevolkt dan ooit. Zelfs bij bekende gevallen worden scans, medicijnen en behandelingen een tijd opgeschoven. 

Een nieuwe piek in Corona kan ons systeem niet aan. IC-bedden? Weer vol. Ziekenhuisbedden? Ga maar in de rij staan.
Wie wil het nu op zijn geweten hebben het festival (lees: bijvoorbeeld carnaval) te organiseren die zo’n piek veroorzaakt. Wie wil de dansvloeren weer vol zetten die het aantal patiënten in Haarlem verdrievoudigt?
Dit durft premier Rutte dus ook niet. Als hij nu risicovol versoepelt en weer een stap terug moeten doen een paar weken later. Dan is elk vertrouwen in zijn regering verdampt.
De horeca is het hart van mijn mooie Haarlem. Maar ik smeek jullie, wees alsjeblieft genuanceerd in het oordeel over de maatregelen die nu hun werk doen.

COVID-19 15

Vijf jaar geleden heb ik mazzel gehad. Er was bijna geen functionerende witte bloedcel meer te bespeuren in mijn lichaam. Slechts een handjevol Nederlanders krijgt mijn diagnose in zo’n laat stadium.
Als mijn behandeling later was gestart, mijn CT-scan was uitgesteld of mijn operatie maar een maandje moest wachten, dan hadden de tumoren in mijn hals de aderen naar mijn hoofd dichtgeknepen.
Als het COVID-’15’ was geweest had ik deze tekst misschien niet kunnen schrijven. 

Hou vol, lieve mensen. Het kan nog wel eens lang gaan duren.
In Spanje mogen kinderen vanaf vandaag één uurtje per dag buiten spelen. Volwassenen niet. Ouderen zéker niet. Nederlanders mogen in hun handjes wrijven met hoeveel vrijheid ze hebben in deze intelligente lockdown.
We redden levens. Ook van mensen die je heel goed kent.